Het Hogeland

Overal hangt tegenwoordig een prijs kaartje aan, alles wordt tot een product gemaakt en het gaat enkel om winst op de korte termijn. Zorg is door de marktwerking big buisness geworden, een kleine groep mensen maakt flink financiële winst op menselijk leed. Aan de kern waar het echt om gaat, als je uitgaat van de wetenschap van het welzijn, kun je alleen geen prijskaartje hangen.

Het ultieme levensdoel van ieder mens is geluk, hoe dit in te vullen is per persoon verschillend.

De winst, om in markttermen uit te drukken, is het welzijn, een gelukkiger mens heeft meer weerstand en kracht om met tegenslagen om te gaan. Is minder snel vatbaar voor ziek zijn of psychische klachten. Een gelukkiger mens heeft ook tijd om echt te leven in plaats van enkel overleven.

Om dit doel te bereiken is een goede gezondheid van belang en indien nodig de vanzelfsprekendheid terug te kunnen vallen op goede zorg. Ziek zijn is geen keuze, het is iets wat je overkomt.

Zorg is meer dan een product, een middel of handeling waar een prijskaartje aangehangen wordt. Het is iemand helpen die ziek is, niet met als uitgangspunt hoe houden we de prijs zo laag mogelijk, maar hoe zorgen we dat iemand een menswaardig bestaan heeft.

De uiteindelijke winst is niet in geld uit te drukken, dat is het welzijn van de mens.

Zorgverzekeraars en de farmaceutische industrie hebben een monopoly op zorg en de kosten daarvan. Eigenlijk wordt er op basis van geld en massa bepaald wat wel en niet geleverd kan worden aan zorg. Val je net buiten de regeling of voldoe je niet aan de voorwaarden, wijk je af of heb je een “dure” of te wel dringende zorgvraag, kan het zomaar dat je botweg pech hebt, tenzij je voldoende financiële middelen hebt, dan kan ineens alles. Wat betreft de zorgverzekering gaat het zeker op, dat het vroeger beter geregeld was.

Den Haag heeft een aantal zorgtaken over de schutting naar de gemeenten gegooid in combinatie met een forse bezuiniging. Een bezuiniging waar VVD en PVDA voor gekozen hebben nu ze zelf geen verantwoording meer hoeven dragen over de uitwerking daarvan.

Je hoort veel in gesprekken met mensen op straat en in de media over de gevolgen voor de WMO, huishoudelijke hulp etc. op individueel niveau.

De Jeugdzorg staat minder in de schijnwerpers, dagelijks zie ik de gevolgen van de bezuinigingen terug op mijn werk. Als begeleider in de specialistische 24 uurs jeugdzorg hou ik mijn hart vast, want onze jongeren, een zeer kwetsbare groep, zijn uiteindelijk de dupe van de bezuiniging en afbraak van de jeugdzorg.

Er wordt een beeld geschetst dat alles in de buurt en met zeker 20% minder geld wel opgelost kan worden. De zwaardere zorg kan dan nu gelijk wel afgeschaft worden. Een Utopie en waanvoorstelling van mensen die geen idee hebben wat er echt speelt.

Ondertussen stagneert in de zwaardere zorg de doorstoom, worden de wachtlijsten langer op bepaalde plekken terwijl er andere plekken leeg blijven staan omdat het vastloopt bij de voordeur. Snel wordt dan de conclusie getrokken dat er minder zorg nodig is en het nieuwe systeem werkt. De realiteit is dat de problemen alleen maar op lopen bij de kinderen en gezinnen zelf die op een wachtlijst staan of een nee krijgen van de gemeente.

Wat betekent dit in de praktijk voor de wetenschap van het welzijn van de kinderen en gezinnen die in de knel komen?

Gesprekken over de inhoudelijke behandeling worden tegenwoordig in het bijzijn van een gemeente ambtenaar gevoerd, deze gaat immers over de financiering en dat geeft de doorslag. Maar met alle respect, kunnen ambtenaren wel doorzien, wat noodzakelijk is of niet?

Onlangs is er in een andere gemeente dan Eemsmond een jongen omdat hij bijna 18 werd afgewezen voor een afkicktraject. Beseft men zich dan echt niet dat je juist door dit af te wijzen voor een 18de verjaardag deze jongen als volwassene verslaafde verder laat gaan, als je het hebt over kosten, wat gaat dat de maatschappij wel niet kosten?

Goede hulp, zwaar waar nodig licht waar mogelijk op het juiste moment levert een mensen leven lang rendement op.

Mede daarom ga ik samen met een aantal jongeren die te maken hebben of hebben gehad met de Jeugdzorg ,12 september demonstreren in Amsterdam met Red de Zorg. Jeugdzorg is onze zorg is onze leus.

Bij deze nodig ik u ook uit om mee te gaan, zodat we samen laten zien dat we niet akkoord gaan met de afbraak van onze zorg!

Opgave voor gratis busvervoer kan via de site van de FNV: http://www.fnvvoorzorg.nl/forms/red-de-zorg-demonstratie/