h

Mag het een een handje meer zijn ? De kruideniersmentaliteit van de marktwerking

15 januari 2020

Mag het een een handje meer zijn ? De kruideniersmentaliteit van de marktwerking

Foto: SP

Tientallen jaren geleden gepresenteerd als een bijzondere ondersteuning. Zorg als een warme jas om iemand heen die dat nodig heeft. Nu niet meer weg te denken uit onze samenleving.

Toen onbaatzuchtige zorg voor de medemens, je naaste. Deze onbaatzuchtige zorg is uit gegroeid tot een steunpilaar in de zorg. Door de marktwerking kan men niet meer zonder die warme jas. De onbetaalde mantelzorg wordt meegenomen in begrotingen. Ook al zijn deze mensen niet opgeleid voor de taak die zij op zich nemen. Voor ondersteuning zijn er huisartsen, en mantelzorginstellingen, deze worden daarvoor wel betaald. Maar zorg over het privé leven van een mantelzorger is er nauwelijks. Zorg goed voor jezelf is de slogan. Ja doe dat vooral, want dan kan je langer de zorg gratis op je nemen want men wil zo lang mogelijk thuis in eigen huis blijven. Is dat wel zo, wil iedereen wel afhankelijk blijven van familie en of buren ?

O ja, laten wij niet de mantelzorg vergoeding vergeten. In deze gemeente een cadeaubon en een gezellige dagje, maar dan wel eerst even registreren bij betaalde medewerkers.

Dan is er ook nog het legioen van vrijwilligers.

Bibliotheken, musea, activiteiten in de zorg, dorpsverenigingen, scholen, bijzondere tuinen, sportclubs, Oranje verenigingen ( nu we toch een koningshuis hebben) kerken, in stand houden van cultureel erfgoed enz. Kortom alles waar de markt geen brood in ziet, staat of valt met vrijwilligers. Dat wordt ook meegenomen in begrotingen en plannen. Trek maar een blik vrijwilligers open.

Mantelzorgers en vrijwilligers daar draait het om, maar het mag niets kosten. Stel dat deze groepen het nou eens zo zat zijn om gebruikt te worden en het gewoon niet meer doen, zelf hun warme jas aanhouden en zich niet meer verantwoordelijk willen voelen voor hun onbetaalde werkzaamheden in hun eigen omgeving , wat dan ?

Dan zijn de rapen gaar. Daar zullen politici heel ongemakkelijk van worden. Gelukkig voor de bestuurders zijn deze groepen niet georganiseerd, hebben ze geen beschikking over tractoren, shovels en vrachtwagens, veroorzaken ze geen files en vervoersproblemen. Ook het vuilnis wordt gewoon op gehaald. Inderdaad doen ze het uit liefde voor hun medemens en hun eigen leefomgeving. Maar stel dat het wel gebeurt, staking van mantelzorgers en vrijwilligers. Hoe zou de overheid daarop reageren. Misschien geen dure gevechtsvliegtuigen, of geen begrotingstekort onder controle houden, of geen foute treinen aanschaffen, of geen landelijke dure politie reorganisaties die nog steeds niet goed gereorganiseerd zijn, of misschien zelfs geen koningshuis meer financieren of…..wie zal het zeggen.

Hoe kan het nou dat deze onbetaalde zorg voor de markt zo “gewoon” wordt gevonden, zo vanzelfsprekend ?

Waarom wordt de vergrijzing zo negatief benadrukt. Zij doen heel veel aan mantelzorg, vrijwilligerswerk, passen op kleinkinderen zodat ouders kunnen werken zodat zij hun huur, hypotheek en belasting kunnen betalen.

Waarom is het zo geweldig dat je vrijwilliger bent in een functie die eertijds een betaalde baan was.

Waarom wordt men moreel aangesproken om zorg te verlenen of om mee te doen als vrijwilliger, want zonder jou ……

Wij leven in een wereld van marktwerking. Natuurlijk is het geweldig om zorg te dragen in je omgeving, voor je buren, voor je liefste. Iets doen voor een ander voelt goed en is goed. Maar het mag niet gepromoot worden door welke overheid dan ook, onder het mom van noaberschap of “dat doe je toch uit liefde voor je naaste”, alléén omdat het kostenbesparend is.

Maar waarschijnlijk denk ik verkeerd. Ok boomer zal wel van toepassing zijn op mij als echte vergrijzende babyboomer. Even voor alle duidelijkheid, wij zijn een uitstervende groep, over enkele decennia zijn er vast andere problemen dankzij het korte termijn denken van overheden.

Geschreven door Trijn van Lottum

Reactie toevoegen

U bent hier